Nieuw-Zeeland

Met een gek gevoel in mijn buik vertrok ik uit Australie, het land waar voor mij mijn hele avontuur begonnen is, het land waar ik zo ontzettend veel mee gemaakt heb en zo ontzettend veel mooie dingen gezien heb, maar ook het idee dat ik misschien niet alles uit mijn reis heb gehaald wat ik eruit had willen halen. Wat waarschijnlijk ALTIJD zo voelt als je weg gaat na het reizen.

Gelukkig stond Nieuw-Zeeland op de planning! 6 weken zou ik gaan reizen met de stray bus, een hop on- hop off bus. In Australië zijn we al begonnen met een voorbereiden van een globaal reisplan met de bus. Lisa was hier namelijk al geweest en zei dat het wel echt nodig was om de bussen alvast een beetje te boeken ivm het hoogseizoen. Zo gezegd zo gedaan.

Één nacht Auckland was meer dan genoeg en al snel stapten we op de eerste bus naar het meest noordelijke puntje van nieuw zeeland: cape reinga. We verbleven op de bay of islands en deze avond maakten we voorzichtig kennis met alle andere mensen op onze bus, wat al snel ontzettend gezellig was. Na bay of islands stond een korte stop in Auckland op het plan, waarna we naar hahei vertrokken. Hier verbleven we in kleine bungalowtjes met een gezamenlijke ruimte die alleen voor mensen van de stray bus was. In Hahei maakte we kennis met alle mensen op de bus en speelden we leuke spelletjes. De volgende dag stond een mooie hike op de planning en sloten we af met weer gezellige drankjes. Na Hahei gingen we naar Raglan, waar we de zwarte vulkanische stranden bezochten, glowworms bekeken en genoten van een fantastische sunset en tot slot sterren kijken. Onderweg van raglan naar rotorua heb ik nog Cave tubing gedaan. Ik heb me ontzettend zitten verbazen over hoe bizar het eigenlijk is dat er onder heuvels nog zoveel moois onder de grond zit.. bizar!

Na 1 week super veel plezier gehad te hebben in nieuw zeeland, was het in rotorua echt tijd de wegen tussen mij en Bart  te scheiden. Ik ging op pad, het was tijd om mezelf weer te bewijzen, nieuwe mensen te leren kennen en plezier te maken.

Samen met een paar meiden begonnen we de avond in Rotorua goed met een gratis BBQ bij het hostel. De volgende dag vierden we alvast wat carnaval met foute hitjes in Lake Aniwhenua en ook aangekomen op Blue duck station hadden we met de stay bus ons eigen huisje. Hier kleedden we ons al snel gek aan en begonnen we een eigen opgezette carnaval met onze bus! Echt een ontzettend leuke avond. De volgende morgen mocht ik zelfs nog genieten van een paardrij rit door de prachtige natuurlijk van nieuw zeeland, echt zo mooi! Na een paar dagen genieten op de Blue Duck station moesten we toch echt de laatste avond vroeg naar bed, want de volgende morgen moesten we vroeg op.

Het was tijd voor een fantastische hike: ‘de Tongariro crossing’.

Om half 6 vertrokken we met de bus, op naar de bergen om vervolgens om half 9 te kunnen beginnen met de 19,4 km hike. Tot aan de ochtend was het de vraag of de hike door zou gaan of niet in verband met het slechte weer. Toch ging deze door en samen met Chantal begonnen ik al snel enthousiast met lopen. Helaas begon het na een uurtje ongeveer te regenen en hield dit niet op tot het einde van de hike, na 6 uur in de zeikende regen klimmen en dalen, glibberen in onze schoenen, veel mentale motivatie en liedjes zingen zat de hike erop. Helaas hebben we door het weer niks kunnen zien van het normaal zo ontzettend mooie uitzicht haha. Toch waren we stiekem wel ontzettend trots op onszelf en beloonden we onszelf met een heerlijke brownie en apple ciders in de avond! 

De volgende ochtend was het tijd om naar Wellington te vertrekken en met mega veel spierpijn hesen we onszelf uit bed. Eenmaal aangekomen in wellington begon voor mij weer een reis dipje. Op dit moment was ik mezelf best wel kwijt en ik kreeg het niet echt voor elkaar mezelf te herpakken. Na een paar moeilijke dagen, vertrok ik door naar Abel Tasman.

Na een ontzettend mooie hike en zeiltrip voelde ik me weer helemaal fit en fijn. Helaas sloeg het goede weer om en moesten wij ons gaan voorbereiden op een spannend avontuur: de cycloon Rita. Cycloon Rita zou namelijk de volgende dag bij ons aan land komen en zou best wel eens vervelend kunnen gaan worden. Niet de volgende dag, maar de dag erna sloeg Rita in. Er was weinig wind, maar wel veel regen. In de middag lagen we heerlijk te relaxen op ons bed, tot dat mensen binnen gestormd kwamen en zeiden dat we heel snel onze spullen moesten pakken omdat de andere huisjes al geëvacueerd waren. We keken naar buiten en kregen al snel de schrik van ons leven toen we zagen dat het water aan het stijgen was en onze huisjes al redelijk onder water kwamen te staan. Snel pakten we onze spullen, die we achter moesten laten op het hoogste stapelbed. Op weg naar de evacuatie plek, stond het water al tot halverwege onze bovenbenen. En toen het water in de keuken ook steeds hoger werd, waren we toch wel echt even flink bang. Gelukkig hadden we wijn bij ons en zorgde het hostel dat we nog iets konden eten, aangezien we zonder water en stroom zaten. Uiteindelijk begon het water te zakken en na een paar uurtjes mochten we onze huisjes weer in, die gelukkig maar net aan ongedeerd waren gebleven. De volgende dag hielpen we het hostel om te proberen het een en ander op te ruimen. Het was echter onbekend hoe lang het zou duren voor we weer bereik, stroom en water zouden hebben. Uiteindelijk konden we 2 dagen later vertrekken en na een indrukwekkende bus rit, waarbij echt duidelijk werd hoe veel schade de cycloon aangericht had, kwamen we met zn 8en veilig aan in Nelson. Door de Cycloon moesten we namelijk terug naar Nelson. De Stray bus kreeg het niet voor elkaar om ons op te halen in Abel Tasman, aangezien de wegen zo slecht waren. Gelukkig heeft het hostel ons ontzettend goed geholpen en konden we naar Nelson gebracht worden.

Na ons spannende avontuur in Abel Tasman stonden Franz Josef, Wanaka en Queenstown op de planning. Op deze plekken heeft het voor mij vooral gedraaid om plezier maken. Queenstown in namelijk een van de beruchte feeststeden in nieuw zeeland en daarom ben ik hier dan ook een week gebleven. Dit was wederom weer een week met wisselende emoties, maar gelukkig konden we Queenstown goed afsluiten met een mooi verjaardagsfeestje van Denise en Kim.

De volgende morgen vertrok ik naar mt Cook. Helaas regende het en was ik niet van plan om nog een keer in de regen te hiken. Gelukkig had het hostel een bad en heb ik sinds een heeeeeeele lange tijd heerlijk in bad gelegen met chocola. Na mount Cook vertrokken we naar Kaikoura.. Denise en ik wilden erg graag met wilde dolfijnen zwemmen en zo werd dat dus geregeld. De volgende morgen mochten we om 05.00 uur op om de sunrisetour te gaan doen. Al snel kwamen we de eerste dolfijnen tegen, terwijl we genoten van de zonsopgang en probeerden onze misselijkheid onder controle te krijgen. Na twee mislukte pogingen in de koude zee, was het de derde keer eindelijk raak. Door gekke geluidjes te maken kwamen de wilde dolfijnen nieuwsgierig kijken en met ons zwemmen. Super gaaf! Na nog een paar keer de zee in geweest te zijn, was het tijd om moe maar voldaan weer terug naar het hostel te gaan. Wat een toffe dag en een hoogtepuntje van mijn reis in nieuw- zeeland! 

Na kaikoura was het tijd om weer terug te gaan naar Christchurch en mezelf voor te bereiden op een nieuw avontuur met mijn zus: Vietnam! 

Een hoop onzekerheid, gedoe en een dipje hebben mijn laatste 3 weken Nieuw-Zeeland niet helemaal gebracht wat ik had gehoopt, wat ik achteraf gezien echt heel jammer vind. Nieuw-Zeeland is namelijk een ontzettend mooi land met fijne mensen, top natuur en ontzettend veel plekken waar ik mij normaal makkelijk op mijn plekje zou voelen. Helaas lukte dit niet helemaal en ondanks hoogtepunten van Nieuw-Zeeland, houd ik een klein beetje een nare nasmaak over. Ondanks dat Nieuw- Zeeland echt zo ontzettend mooi is.. 

Ik hoop in de toekomst ergens nog een keertje terug te kunnen naar nieuw zeeland, om het allemaal over te doen, met nieuwe positieve energie en een positieve kijk op het leven. Mijn dip in nieuw zeeland had mij ook doen besluiten dat ik mijn reis tot een einde zou gaan brengen, om alles voor mezelf thuis op een rijtje te kunnen gaan zetten. Hierdoor heb ik besloten om door Vietnam te reizen met mijn zus en vervolgens na 3 weken Thailand weer veilig naar huis te komen.